Propaganda

„Po zakładach drobiarskich pracowałem w wydziale dekorowania miasta (powstawały tam transparenty i plakaty propagandowe). Praca w tym wydziale oznaczała krok w kierunku politycznej rehabilitacji, coś w rodzaju epilogu procesu mojej reedukacji na łonie klasy robotniczej. W tamtym okresie miałem luźniejsze, mniej intensywne związki z ówczesną sztuką. W swoich pracach próbowałem pośrednio zwrócić uwagę na istniejącą wówczas relację między oficjalnymi wytycznymi dotyczącymi sztuki a artystą, który musiał w swojej twórczości zawrzeć przekaz narzucony przez partię. Od tamtej pory cały czas oddawałem się refleksji nad ideą realizmu jako estetyki i mojego stosunku do tej kwestii.” (Edi Hila)